Jak już pewnie zdążyliście zauważyć, blog zmienił swoje (nie tylko) wizualne oblicze. Choć powodów...
Nowy Mediafeed – o założeniach, procesie, zmianach oraz efektach
Przeczytaj
Ciekawym zjawiskiem, jakie ostatnio zauważyłem jest płynne wejście zwrotu ‘lubię to’ do codziennych wypowiedzi wielu osób, z którymi mam przyjemność rozmawiać. Co ciekawe, sporo z Nich nie ma nawet konta na Facebooku.
Wiadome jest, że słysząc ‘lubię to’ można nawet nie zauważyć, że ktoś takie słowa wypowiedział. Siedząc jednak kilka, kilkanaście godzin tygodniowo na Facebooku (o rekordzistach nie wspominam), ciężko nie wyłapać tego krótkiego zwrotu. Używanie go w codziennym języku staje się tak samo proste i tak samo naturalne, jak beznamiętne klikanie ‘like it’ przy nawet najgłupszych fanpage’ach na Facebooku. O ile tego drugiego nie znoszę (jak można lubić grupę “Gnicie, jako forma spędzania czasu” ?), o tyle podoba mi się używanie zwrotu ‘lubię to’ w granicach rozsądku. Jest pozytywne i jakoś z każdym dniem, mniej kojarzy mi się z serwisem Marka Z.
To co jest fajne, to różnego rodzaju wariacje na ten temat i odmiany tego zwrotu. Słyszałem już ‘me like it’, ‘like it’, ‘lublju to’, ‘lubię’. Byłem też częstym świadkiem wizualizacji tej wypowiedzi. Kciuk i palec wskazujący ułożone w kształt “L” (tak, dokładnie jak kibice Legii pokazujący swoją ‘L-kę’), przyłożone do czoła (prawie jak pokazanie, że ktoś jest…’loserem’), lub wypowiedzenie słów ‘lubię to’ z charakterystycznym przyciśnięciem wyimaginowanego przycisku w powietrzu. Czasami żałuję, że nie ma do dyspozycji buttona ‘dislike’, ile fajnych tworów powstałoby, w celu wyrażania swojej niechęci i braku aprobaty.
Może pomyślicie, że to wpis o niczym, że mało wnosi do Waszego życia, może i macie rację. Ale zaraz po przeczytaniu tego posta, wrócicie do zakładki, w której macie odpalonego Facebooka, który z każdym kolejnym dniem coraz mocniej wżyna się w Waszą świadomość i obrandowuje Wasz umysł literą ‘F’. Wiem, nadal uważasz, że tak nie jest.
