Szerszy kontekst
Mimo szeroko komentowanych problemów z prywatnością, tylko w marcu Zoom odnotował globalny wzrost liczby użytkowników z poziomu 200 do ponad 300 milionów. Aplikacja była pobierana w USA 14 razy częściej niż w podobnym okresie 2019 roku, 20 razy częściej w UK, 22 razy częściej we Francji i 55 razy częściej we Włoszech. Microsoft Teams oraz Google Hangout również odnotowały dwucyfrowe wzrosty nowych pobrań. [Bloomberg]
Wydłużający się okres lockdownu, konieczność pozostawania w domach oraz poszukiwanie skupienia w pracy mogą wpływać na nasze zachowania związane z potrzebą utrzymywania względnie wysokiego poziomu koncentracji, gdy mowa o obowiązkach zawodowych. W przeciwieństwie do pracy zdalnej i powiązanej z nią nawracającej prokrastynacji, przebywanie wśród współpracowników oraz pozostawanie w środowisku zorientowanym na pracę, motywuje i zwiększa efektywność. Trudniej o pełne skupienie w domu, pracując na home office. Po kilkudziesięciu niemal takich samych dniach autokwarantanny, będąc zgromadzonym na jednej, często niewielkiej powierzchni ze wszystkimi domownikami, z których każdy ma własne, codzienne wyzwania, potrzeby i problemy.
Rutynowe już wykorzystywanie do kontaktów ze współpracownikami platform wideokonferencyjnych, nieco przypadkowo, kształtuje nabierające w ostatnim czasie na sile zjawisko, tzw. Silent Zoom. Jednym pozwala ono odwzorowywać biurową rutynę i część nawyków w trakcie codziennej pracy w domowej kuchni, na sofie i we wszystkich innych miejscach, które w czasie pandemii zamieniliśmy na przestrzeń działań zawodowych. Dla innych to odskocznia od monotonnej rzeczywistości i połączenie się w wirtualnym świecie z osobami z firmy, które również, każdego dnia, pracują zdalnie. Istnieje jednak kilka niepisanych reguł.
Silent Zoom polega na pracy zdalnej z uruchomioną na komputerze aplikacją wideokonferencyjną (głównie Zoom, stąd też nazwa zjawiska, ale i Microsoft Teams czy Google Hangout itd.) i pobycie w dedykowanym “pokoju ciszy”, w którym znaleźć mogą się również inni pracownicy. Przebywanie w tym pokoju wiąże się z obowiązkiem włączenia kamerki internetowej i wyciszeniem mikrofonu w komputerze. W pokoju ciszy podczas Silent Zoom nie odbywają się żadne rozmowy – kontakt z poszczególnymi pracownikami odbywa się odrębnymi kanałami. Ekran będący ścianą lub swojego rodzaju wirtualnym open space skupionych, znajomych twarzy poświęconych pracy ma być dla nas wsparciem – działać dyscyplinująco i motywować do tego samego. Słowem, Silent Zoom ma stwarzać pozory normalnego dnia w biurze, w otoczeniu współpracowników.
W dzisiejszej, turbulentnej rzeczywistości, wielu z nas, mających taką możliwość, systematycznie odwiedza swoje biura, by stamtąd pracować. Jedni dla tzw. higieny umysłu, inni by zaznać spokoju od domowego gwaru, jeszcze inni, by choć chwilę poczuć się jak w biurze sprzed okresu nastania pandemii. Pozostali, którym nie dane jest odpocząć od lockdownowej rutyny i których firmy stosują taką praktykę (znam m.in. 2 polski firmy, które ją stosują), mogą wybrać się do pokoju Silent Zoom, gdzie m.in. obawa przed social shame (w tym wypadku sytuacją, w której inni zauważą, że nie pracujemy, a np. bawimy się smartfonem lub włączyliśmy zaloopowane video) choć trochę zwiększy koncentrację i uczyni pracę nieco bardziej efektywną. Również poprzez poczucie, że inni także pracują, a świat, choć drży w posadach z powodu wywrotowej działalności koronawirusa, wciąż pozostaje na swoim miejscu.
Poniższy wykres wskazuje, jak zmienił się nasz tryb pracy online w okresie pandemii. Wciąż współpracujemy ze sobą poprzez Slacka, jednak znakomita większość spotkań i rozmów przeniosła się na platformy wideokonferencyjne. Wszyscy najwięksi dostawcy rozwiązań tego typu od początku 2020 zanotowali dwucyfrowe wzrosty liczby użytkowników, o czym więcej w sekcji “szerszy kontekst” w górnej części artykułu.
